Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013


Αν είμαστε μέσα στο σπίτι, ξέρουμε ότι δεν πρέπει να πλησιάζουμε και να χρησιμοποιούμε τηλέφωνο, εκτός αν είναι ασύρματο ή κινητό, πρέπει να βγαίνουμε αμέσως από το λουτρό, που πιθανόν να είναι γεμάτο από μεταλλικούς σωλήνες, και ότι ακόμη και μπάνιο να κάνουμε, πρέπει να το διακόψουμε οπωσδήποτε.
Εξω, όμως, τι κάνουμε;
Γιατί εκεί είναι τα δύσκολα, αφού δεν πρέπει να ζητήσουμε καταφύγιο κάτω από δέντρα ή πρόχειρα στέγαστρα, να μην ανοίξουμε ομπρέλες, δεν πρέπει να σταθούμε καν όρθιοι στη μέση της καταιγίδας, να μην κρατάμε μπαστούνια του γκολφ ή τα μεταλλικά της ορειβασίας.
Οποιος πάλι στην απελπισία του αποφασίζει να πέσει στο χώμα εκεί όπου βρίσκεται, και πάλι κινδυνεύει.
Αν ο κεραυνός χτυπήσει πολύ κοντά του, μια μεγάλη ποσότητα ηλεκτρικών φορτίων κινούμενη στην υγρή επιφάνεια του εδάφους θα συναντήσει το σώμα του και θα διατρέξει ένα μεγάλο τμήμα του, προκαλώντας του αντίστοιχα αρκετή ζημιά.
Τελικά η πιο άβολη στάση είναι και η πιο σωστή.
Λυγίζουμε τα πόδια χωρίς να ακουμπήσουν μεταξύ τους και ερχόμαστε σε στάση ημικαθίσματος. Στηριζόμαστε έτσι στο έδαφος, έχοντας τη μικρότερη δυνατή επιφάνεια επαφής με αυτό.
Για να δυσκολέψουμε, αν γίνεται, το ρεύμα να διατρέξει το μεγαλύτερο και πιο ζωτικό κομμάτι του σώματός μας.
Κλίνουμε το κεφάλι μας προς τα κάτω και προφυλάσσουμε λαιμό, αφτιά και κεφάλι όσο μπορούμε τυλίγοντας γύρω τους τα χέρια.
Ακόμη χειρότερα είναι όταν έχουμε μαζί και τα παιδιά.
Φοβισμένα και μουσκεμένα, πρέπει να τα προφυλάξουμε στην αγκαλιά μας, χωρίς όμως να εγκαταλείψουμε και αυτή τη στάση.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΌ
ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΟΤΑΝ ΣΚΑΝΕ ΚΕΡΑΥΝΟΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΣ. ΠΑΡΑΤΑΜΕ ΜΗΧΑΝΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΣΕ ΣΤΕΓΝΟ ΕΔΑΦΟΣ ! ΠΗΓΗ 

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλιο σας