Αρκτικός Ωκεανός - Ευρωπαϊκός δορυφόρος επιβεβαιώνει τον λεπτό πλέον πάγο

Τον Σεπτέμβριο του 2012 το παγοκάλυμα της Αρκτικής κατέγραψε την μικρότερη - από καταγραφής αρχείων - έκταση του. Όμως το μεγάλο ερώτημα ήταν ο όγκος αυτού του πάγου και η σύγκριση του με περασμένα καλοκαίρια. Αυτά τα ερωτήματα ήταν δύσκολο να απαντηθούν όμως ήταν πολύτιμα στην προσπάθεια να εκτιμηθεί η αντοχή του παγοκαλύματος σε περαιτέρω θέρμανση του πλανήτη.
Ευρήματα βασισμένα στις παρατηρήσεις δορυφόρου της ευρωπαϊκής υπηρεσίας διαστήματος δείχνουν πως η Αρκτική έχει χάσει περισσότερο από το 1/3 του καλοκαιρινού θαλάσσιου πάγου σε σύγκριση με 10 χρόνια πριν, όταν ένας αμερικανικός δορυφόρος είχε συλλεξει παρόμοια δεδομένα.

Συνδυάζοντας το μοντέλο UW με τις νέες δορυφορικές παρατηρήσεις, παρατηρήθηκε πως η ελάχιστη επιφάνεια του θαλάσσιου πάγου κατά την διάρκεια του καλοκαιριού είναι μόλις το 1/5 της επιφάνειας που εκτεινόταν το1980.

"Στις αρχικές μελέτες κάποιοι υποστήριζαν πως απώλεια θαλάσσιου πάγου σε ποσοστό 75-80% είναι ως εκτίμηση πολύ επιθετική" είπε ο Axel Schweiger, επιστήμονας του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής. "Αυτό που δείχνει η νέα μελέτη είναι πως οι αρχικές μας εκτιμήσεις ήταν μάλλον πολύ συντηρητικές και πως η τρέχουσα απώλεια είναι μάλλον πολύ πιο ραγδαία".

Το σύστημα που αναπτύχτηκε στο πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον παρέχει στους επιστήμονες μια ακολουθία μηνιαίων φωτογραφιών του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής σε βάθος 34ετίας. Το Pan-Arctic Ice Ocean Modeling and Assimilation System ή PIOMAS συγκρίνει καιρικά δεδομένα, θερμοκρασία επιφανείας της θάλασσας και δορυφορικές εικόνες για να υπολογίσει τον όγκο του πάγου. Στην συνέχεια επαληθεύει τα αποτελέσματα με πραγματικές μετρήσεις από αγκυροβόλια ή υποβρύχια. "Επειδή ο πάγος μεταβάλλεται καμία παρατήρηση δεν μπορεί να δώσει ακριβή εικόνα" είπε ο Schweiger. "Έτσι αυτό το μοντέλο είναι ο μοναδικός τρόπος ανακατασκευής μιας χρονικής αλληλουχίας που εκτείνεται σε βάθος πολλών δεκαετιών".

Το σύστημα UW συγκρίνει επίσης την αποτελεσματικότητα του σε σχέση με τα ακριβή δεδομένα μέτρησης του θαλάσσιου πάγου από τον εξειδικευμένο δορυφόρο που εκτόξευσε η ΝΑΣΑ το 2003.

Μεταξύ του έτους 2008 και 2010 η σημαντική απώλεια πάγου που έδειξαν τα στοιχεία με την χρήση του μοντέλου UW δημιούργησαν κάποιου είδους διαμάχη. "Η ανάλυση αυτή βασίζεται σε ένα μοντέλο και έτσι δικαιολογημένα κάποιοι έχουν ερωτήματα" είπε ο Schweiger. "Όμως τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν ότι τα τελευταία χρόνια - και χωρίς πραγματικά δεδομένα - το μοντέλο είναι πολύ κοντά στις παρατηρήσεις, κάτι που αυξάνει την εμπιστοσύνη μας προς αυτό και για το διάστημα 1979 έως σήμερα.

Τα τελευταία χρόνια ο πάγος της Αρκτικής μειώνεται και γίνεται λεπτότερος, με την ολική κάλυψη πάγου να αντιστοιχεί στο 50% της έκτασης που κάλυπτε το 1980. Ο Schweiger επισημαίνει πως οι προηγούμενες τάσεις ενδέχεται να μην συνεχιστούν με τον ίδιο ρυθμό και πως η πρόβλεψη για το πότε η Αρκτική θα χάσει το παγοκάλυμα της είναι ένα άλλο ζήτημα. Όμως η αξιόπιστη καταγραφή του παρελθόντος βοηθάει στο να κατανοήσουμε τις αλλαγές τις Αρκτικής με αποτέλεσμα να προβλέψουμε καλύτερα το μέλλον.

ΠΗΓΗ : Youweather