Γιατί η βροχή μυρίζει τόσο ωραία ;

Το πρωί έβρεξε... Βγαίνετε έξω, ακόμη και αν ζείτε στο κέντρο της πόλης και μια απαλή κι ευχάριστη μυρωδιά σας συνεπαίρνει.

Μας αρέσει ο ήχος της βροχής, εντάξει, αλλά γιατί η βροχή μυρίζει και τόσο ωραία;

Από το 1964, οι επιστήμονες προσπαθούν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα. Σε ένα άρθρο του επιστημονικού περιοδικού Nature, Αυστραλοί επιστήμονες προσπαθώντας να εξηγήσουν το φαινόμενο καταλήγουν σε μια πολύ εύηχη λέξη, παρμένη από δυο αρχαιοελληνικές λέξεις “πετριχώρ”, από τις λέξεις πέτρα και ιχώρ που στα αρχαία ελληνικά σήμαινε “το αίμα των θεών”.
Στις πέτρες λοιπόν... στις πέτρες και στο έδαφος, στη διάρκεια των πιο ξηρών περιόδων, συσσωρεύεται ένα μείγμα ελαίων τα οποία εκκρίνουν δένδρα και φυτά. Όσο μεγαλύτερη η περίοδος της ξηρασίας, τόσο μεγαλύτερη η συσσώρευση. Όταν το μείγμα ενώνεται με το νερό απελευθερώνεται εκείνη η υπέροχη μυρωδιά που γνωρίζουμε και αποζητάμε.
Το μείγμα αυτών των ελαίων επίσης θεωρείται ότι αποτρέπει τους σπόρους από το να βλαστήσουν ούτως ώστε να μην γεννιούνται νέα φυτά σε περίοδο που τα αποθέματα νερού είναι ελάχιστα.
Επίσης, σε περιοχές με εκτενή βλάστηση, όπως τα δάση, υπάρχει η ουσία με το όνομα γεωσμίνη. Η ουσία αυτή εντοπίζεται στις δροσοσταλίδες της υγρασίας και είναι μια χημική ουσία που παράγεται από τους ακτινομύκητες, βακτήρια που ζουν στο έδαφος και τρέφονται από τα έλαια που προαναφέρθηκαν... το αίμα των θεών;
Μας αρέσει η μυρωδιά της βροχής γιατί... της χρωστάμε πολλά
Εκτός όμως από την καθαρά χημική εξήγηση για τη μυρωδιά της βροχής, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι υπάρχει και κάτι ακόμη πίσω από την τάση μας να απολαμβάνουμε τη βροχή. Η ανθρωπολόγος Diana Young του Πανεπιστημίου του Queensland στην Αυστραλία εξηγεί στο smithsonianmag ότι υπάρχει κάτι που αποκαλεί “πολιτισμική συναισθησία”. Δηλαδή, οι άνθρωποι από τις απαρχές του είδους συνέδεσαν τη βροχή με το πράσινο χρώμα, δηλαδή συνδέουν τη βροχή με τη βλάστηση, με την ανθοφορία της φύσης και με την καρποφορία δένδρων και φυτών που τους θρέφουν. Έτσι, όσφρηση, όραση, ακοή, ένστικτο επιβίωσης, πείνα και άλλες αισθήσεις και ορμέμφυτα δημιουργούν στον εγκέφαλό μας ένα... χαρμάνι αισθητηριακών εμπειριών το οποίο μας ωθεί να αγαπάμε τη βροχή.